29 września 2020 r. w 83 roku życia i 60 roku Kapłaństwa odszedł do Domu Ojca ks. Józef Górka.

Wprowadzenie do kościoła i Msza Św. żałobna w środę 30 września 2020 o godzinie 17.00 i po niej czuwanie do 21.00.
Msza Święta pogrzebowa w kościele parafialnym w Porębie Spytkowskiej w czwartek 1 października 2020 o godzinie 11.00.

Ks. Józef Górka urodził się 10 października 1937 roku w Kaninie, jako pierwszy syn Jana i Zofii z domu Kotlarz. Po ukończeniu w 1955 szkoły średniej wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.
29 czerwca 1961 r. z rąk biskupa Karola Pękali przyjął święcenia kapłańskie.
Ks. Józef po święceniach pracował w pięciu parafiach jako wikariusz, a w listopadzie 1975 roku został mianowany proboszczem w Porębie Spytkowskiej, gdzie funkcję tę pełnił do 2007 roku.
Po przejściu na emeryturę nadal jako rezydent ofiarnie i z wielką gorliwością posługiwał w tamtejszej parafii.

Przez całe swoje kapłańskie życie służył Bogu i ludziom, za co, jak wierzymy, już cieszy się wieczną nagrodą w Królestwie Bożym.

Pozdrawiamy Was.
Nasze wyniki Testów na Koronawirusa są ujemne! Możemy wracać do pełnienia posługi duszpasterskiej.

Jutro podamy Wam szczegółowe informacje dotyczące Uroczystości Bożego Ciała i całego tygodnia .

Bóg zapłać Wam za modlitwę , troskę , dobre słowa pełne otuchy i nadziei , gorące serca pełne miłości. Dziękujemy Wam również za wszelkie posiłki – aby nam nie osłabło także ciało . Do zobaczenia w świątyniach.

Prosimy nadal Was Drodzy o rozwagę ostrożność gdziekolwiek się znajdujecie oraz do zachowania jak największej ostrożności w świątyniach i wokół nich.
Z Panem Bogiem.

Do zobaczenia wdzięczni kapłani.

W związku z kontaktem z osobą zarażoną na koronawirusa, Sanepid nałożył dwutygodniową kwarantannę na naszych księży – ks. Jana i ks. Mariana. Skutkiem tego DO ODWOŁANIA nie będą odbywać się msze św w kościele i kaplicy, zamknięta będzie również kancelaria parafialna.

W związku z tym ODWOŁANA również zostaje uroczystość I Komunii Św, zaplanowana na 14 czerwca.

Wyjątkiem będą zaplanowane msze ślubne, które będą odprawione przez księży spoza parafii.

Wszelkie informacje będą przekazywane poprzez stronę parafialną.

Pamiętajmy również o modlitwie za naszych Duszpasterzy, prosząc dla nich o zdrowie.

Drodzy Diecezjanie!

Znoszenie kolejnych ograniczeń, wprowadzonych w naszym kraju w związku z panującą pandemią koronawirusa, umożliwia także powrót do zwiększonej aktywności duszpasterskiej w parafiach i całej diecezji. Ufamy, że z Bożą pomocą podołamy licznym wyzwaniom, jakie rysują się przed nami w tej zmienionej rzeczywistości.

Pragnę przede wszystkim podziękować Wam, drodzy Diecezjanie, za trwanie w duchowej jedności i miłości wobec Kościoła i tej jego lokalnej cząstki, jaką jest nasza tarnowska diecezja. Przejawem tego jest wasza ustawiczna troska wyrażona poprzez modlitwę i postawę odpowiedzialności zarówno za swoją własną parafię, jak i za cały Kościół tarnowski. Dziękuję za ofiarną troskę o świątynie parafialne i funkcjonowanie naszych parafii oraz prowadzonych przez nie dzieł, co umożliwiają składane przez Was ofiary i dokonywane wpłaty na konta bankowe parafii. Bez ofiar składanych przez wiernych nie mogłyby funkcjonować również instytucje diecezjalne, takie jak Seminarium Duchowne i Kuria Diecezjalna, niemożliwe byłoby podejmowanie dzieł prowadzonych przez Caritas oraz wspieranie działalności misyjnej, w którą nasza diecezja od dziesiątków lat jest bardzo żywo zaangażowana. Wyrażam zatem gorącą wdzięczność za każdą formę duchowego i materialnego wspierania parafii i diecezji.

Dziękuję kapłanom za gorliwą posługę wiernym, szczególnie w sytuacjach, w których rodziły się obawy o ich własne zdrowie i życie. Dziękuję także za podjęcie przez księży współfinansowania potrzeb parafialnych z własnych środków.
Szacunek i wdzięczność wyrażam wobec pracowników Służby Zdrowia, osób życia konsekrowanego oraz wszystkich zaangażowanych w dzieła wolontariatu podejmowane na rzecz dotkniętych pandemią. Opieka i troska o ludzi chorych, przebywających w domach pomocy społecznej czy też w zakładach opiekuńczo-leczniczych, pomoc ludziom starszym, samotnym, objętym kwarantanną lub nadzorem epidemiologicznym, jest świadectwem waszej chrześcijańskiej wiary i miłości a także pięknego człowieczeństwa.

W związku ze zbliżającym się ku końcowi okresem wielkanocnym, pragnę także przypomnieć i zachęcić Diecezjan do korzystania z sakramentu pokuty i przystępowania do Komunii św. wielkanocnej. Czas Komunii św. wielkanocnej trwa do Niedzieli Trójcy Świętej włącznie.

Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi zawierzamy wszystkie sprawy Kościoła, Ojczyzny i naszej diecezji. Niech wspiera nas orędownictwo świętych i błogosławionych diecezji tarnowskiej.

Z pasterskim błogosławieństwem i zapewnieniem o stałej modlitwie za moich Diecezjan

† Andrzej Jeż
BISKUP TARNOWSKI

Słowo Rady Stałej
Konferencji Episkopatu Polski
„Pokój tobie, Polsko!” (św. Jan Paweł II, 1983)

W pełnym niepokoju czasie epidemii, a także w sytuacji napięcia związanego z nadchodzącymi wyborami prezydenckimi, pragniemy zaapelować o odpowiedzialność za dobro wspólne, jakim jest Polska.

1. Cały świat, w tym także nasza Ojczyzna, przeżywa obecnie dramatyczny, pełen udręki czas, wywołany przez pandemię. W tej nadzwyczajnej sytuacji najważniejsza jest troska o każdego człowieka, o jego zdrowie i życie, poczynając od osób najbardziej poszkodowanych, zarażonych, przeżywających kwarantannę, ogarniętych lękiem o przyszłość swoją i swoich najbliższych.

Z wdzięcznością myślimy o naszych braciach i siostrach, którzy niosą pomoc osobom chorym: lekarzach, pielęgniarkach, służbie zdrowia, służbach dostarczających leki, środki dezynfekcyjne i żywność, wolontariuszach oraz tych wszystkich, którzy ofiarnie służą, abyśmy w atmosferze solidarności pokonali to bolesne doświadczenie. W tym gronie zasługującym na najwyższe wyrazy podziękowania znajdują się także osoby duchowne i zakonne oraz pracownicy Caritas.

Doceniamy dotychczasowe zaangażowanie władz państwowych i samorządowych. Życzymy odpowiedzialnym za rządy naszym państwem, aby potrafili opracować i wdrożyć najodpowiedniejsze mechanizmy w celu rychłego pokonania epidemii. Przypominamy, że racją istnienia każdej władzy jest troska o dobro wspólne, które obejmuje „całokształt takich warunków życia społecznego, w jakich ludzie mogą pełniej i szybciej osiągnąć swą własną doskonałość” (Jan XXIII, Mater et Magistra, 65).

2. Na sytuację pandemicznego zagrożenia zdrowia i życia ludzi nakłada się u nas przewidywany termin wyborów prezydenckich. Ze względu na „słuszną autonomię porządku demokratycznego” (Centesimus Annus, 47) Kościół nie ma mandatu, by uczestniczyć w czysto politycznych sporach na temat formy, czy terminu wyborów, a tym bardziej, by opowiadać się za tym lub innym rozwiązaniem. Misją Kościoła w takiej sytuacji jest jednak zawsze, pełne życzliwości, przypominanie o szczególnej, moralnej i politycznej odpowiedzialności, jaka spoczywa na uczestnikach życia politycznego.

Apelujemy zatem do sumień ludzi odpowiedzialnych za dobro wspólne naszej Ojczyzny, zarówno do ludzi sprawujących władzę, jak i do opozycji, aby w tej nadzwyczajnej sytuacji wypracowali wspólne stanowisko, dotyczące wyborów prezydenckich. Zachęcamy, aby w dialogu między stronami poszukiwać takich rozwiązań, które nie budziłyby wątpliwości prawnych i podejrzenia nie tylko o naruszenie obowiązującego ładu konstytucyjnego, ale i przyjętych w demokratycznym społeczeństwie zasad wolnych i uczciwych wyborów. Prosimy, aby kierując się najlepszą wolą, w swoich działaniach szukali dobra wspólnego, którego wyrazem jest dziś zarówno życie, zdrowie oraz społeczny byt Polaków, jak i szerokie społeczne zaufanie do wspólnie wypracowanych przez lata procedur wyborczych demokratycznego państwa. W tej trudnej sytuacji, jaką przeżywamy, powinniśmy dbać o kultywowanie dojrzałej demokracji, ochronę państwa prawa, budowanie – mimo różnic – kultury solidarności, także w sferze polityki.

W procesie dokonywania odpowiedzialnego wyboru kandydata na urząd prezydenta należy wziąć pod uwagę w szczególny sposób prawość moralną, miłość Ojczyzny i traktowanie władzy jako służby, kompetencje w dziedzinie życia politycznego i obywatelskiego, wyrazistą tożsamość, postawę dialogu i umiejętność współpracy, zdolność do roztropnego rozwiązywania konfliktów, merytoryczne przygotowanie i wiedzę, a także szacunek dla zasad demokracji, kierowanie się fundamentalnymi zasadami etycznymi, poszanowanie dla życia od poczęcia do naturalnej śmierci, gwarancję dla prawnej definicji małżeństwa jako trwałego związku mężczyzny i kobiety, promocję polityki rodzinnej oraz gwarancje dla rodziców w zakresie prawa do wychowywania dzieci zgodnie z wyznawaną wiarą i wartościami.

3. Będąc ludźmi wiary, jesteśmy przekonani, że nie wszystko w życiu zależy od geniuszu człowieka. Wierzymy przecież w Boga i w Jego opatrznościowe czuwanie nad każdym człowiekiem, nad ludzkością i światem, dlatego przypominamy o wielkiej roli jedności człowieka z Bogiem oraz o mocy modlitwy.

Wyrażamy wdzięczność Ojcu Świętemu Franciszkowi za Jego List do wszystkich wiernych na maj 2020 roku. Wraz z Papieżem zachęcamy do odmawiania Różańca Świętego, szczególnie w środowisku rodzinnym. Zgodnie z polskim zwyczajem zachęcamy do pielęgnowania nabożeństw majowych. Módlmy się za wstawiennictwem Maryi, Królowej Polski o opiekę nad nami i pomoc w pokonaniu pandemii. Czyńmy to z głęboką wiarą i nadzieją, że nasza Matka i Królowa, która wyprowadziła nas z wielu narodowych nieszczęść i tym razem okaże się nam Nieustającą Pomocą i Wspomożycielką.

Byłoby też rzeczą pożyteczną, aby w pierwszym dniu maja – który przypada w piątek – odstąpić od praktyki coraz częściej udzielanej dyspensy od wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Bardziej właściwym byłoby uczynić ten dzień dniem pokuty i postu w intencji zachowania miejsc pracy dla naszych rodaków.

W trudnym czasie epidemii, 3 maja br. na Jasnej Górze będzie miało miejsce zawierzenie naszej Ojczyzny Matce Bożej Królowej Polski, którego dokona Przewodniczący Konferencji Episkopatu Arcybiskup Stanisław Gądecki.

„O Maryjo, Pocieszycielko strapionych, weź w ramiona wszystkie swoje niespokojne dzieci i wyproś, aby Bóg zadziałał Swoją wszechmocną ręką i uwolnił nas od tej straszliwej epidemii, żeby życie mogło powrócić do normalnego biegu w spokoju. Zawierzamy się Tobie, która jaśniejesz na naszej drodze jako znak zbawienia i nadziei, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!” (Papież Franciszek).

Zachęcamy wszystkich, którym leży na sercu dobro Ojczyzny, do gorliwej modlitwy w rodzinach i parafiach. Prosimy Boga, aby spełniło się życzenie świętego Jana Pawła II – Pokój Tobie, Polsko!

Rada Stała Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 27 kwietnia 2020 roku.

LIST PASTERSKI BISKUPA TARNOWSKIEGO
NA NIEDZIELĘ BOŻEGO MIŁOSIERDZIA
19 KWIETNIA 2020 ROKU

Umiłowani w Chrystusie Diecezjanie!

Uderza nas myśl, jak bardzo sytuacja, w jakiej się obecnie znajdujemy z powodu pandemii, przypomina położenie uczniów Chrystusa po Jego męce i śmierci. Przebywali oni zgromadzeni w Wieczerniku, którego drzwi były zamknięte, żywiąc w swych sercach tak wiele obaw i niepokoju o przyszłość. Podobny ciężar uczuć przygniata nas od kilku tygodni. Przymuszeni panującą sytuacją trwamy zamknięci w murach naszych domów i mieszkań, które stały się też zarazem swoistymi „wieczernikami” domowego Kościoła. Nasze rodziny i wspólnoty codziennego zamieszkania jeszcze bardziej ożywia w tym czasie wspólnie zanoszona wzmożona modlitwa, ale równocześnie w nieunikniony sposób wzmagają się w nich obawy i pytania o przyszłość.
W tych dniach pełnych niepewności staje pośród nas Zmartwychwstały Chrystus i jak niegdyś zalęknionym uczniom, zamkniętym w murach Wieczernika, przynosi dar Bożego pokoju, jakiego świat dać nie potrafi. Przenika mury naszych domów, co więcej, dokonuje skruszenia najtwardszych murów zła, które oddzielają nas od Niego, by napełnić nas owocami swej zbawczej Ofiary.
Zmartwychwstały Chrystus pozdrawia uczniów słowami: „Pokój wam!”, i dodaje: „«Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20, 19-23). Kościół od dwóch tysięcy lat głosi światu tę radosną prawdę o niepojętej miłosiernej miłości Boga, jednak za sprawą objawień, jakie otrzymała św. Faustyna Kowalska, przesłanie o Bożym Miłosierdziu dotarło do świata z nową mocą. W tym roku 30 kwietnia przypada 20. rocznica kanonizacji siostry Faustyny i zarazem także ustanowienia święta Bożego Miłosierdzia dla całego Kościoła, których dokonał św. Jan Paweł II. Wielka prawda o Miłosierdziu Bożym została z ogromną siłą przypomniana ludzkości, by ta mogła pośród stale mnożących się zagrożeń duchowych i zewnętrznych odnajdywać drogę ocalenia i zbliżyć się do Boga.
W przesłaniu, którego św. Jan Paweł II nie zdołał już wygłosić w Niedzielę Bożego Miłosierdzia 3 kwietnia 2005 roku, ale które zostało na ten dzień przygotowane, Ojciec Święty miał wypowiedzieć między innymi takie słowa: „Ludzkości, która zdaje się być zagubiona i zdominowana przez siły zła, egoizmu i strachu, Zmartwychwstały Pan ofiaruje miłość, która przebacza, jedna i otwiera ducha na nadzieję. Ta miłość przemienia serca i ofiaruje pokój. Jak konieczne jest światu zrozumienie i przyjęcie Bożego Miłosierdzia.”
Czytaj dalej →

Wszystkim Parafianom oraz Miłym Gościom życzę obfitości łask Chrystusa Zmartwychwstałego w ich życiu.
Niech Chrystus – Zwycięzca śmierci, grzechu i szatana będzie dla nas zawsze źródłem siły i niezawodnej nadziei.

Do tych życzeń dołączam słowa Ojca Świętego: „Niech zstąpi na was, jak pocieszający uścisk, błogosławieństwo Boże. Panie, pobłogosław świat, daj zdrowie ciałom i pocieszenie sercom. Chcesz, byśmy się nie lękali. Ale nasza wiara jest słaba i boimy się. Ale Ty, Panie, nie zostawiaj nas na łasce burzy. Powtórz raz jeszcze: «Wy się nie bójcie!» (Mt 28,5). A my, razem z Piotrem, wszystkie troski przerzucamy na Ciebie, gdyż Tobie zależy na nas (por. 1 P 5,7)”.

W Święta Wielkanocne życzę każdemu z Was, Drodzy Bracia i Siostry, osobistego spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym. Niech owocem tego spotkania będzie coraz mocniejsza wiara, że Zbawiciel naprawdę żyje i jest zawsze z nami. Niech Jego obfite błogosławieństwo towarzyszy Wam każdego dnia.

Ks. Proboszcz Jan Raś

Drodzy Parafianie! Jako słowo Pragnę skierować do Was katechezę i zachęcić w domu do omówienia z wszystkimi domownikami ważną sprawę jak wzbudzić w sobie Akt Żalu doskonałego w chwili zagrożenia życia. Jest to sprawa zawsze ważna, a teraz jeszcze bardziej aktualna.

Akt żalu doskonałego w chwili śmierci

„Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju». (Łk 23, 39–43)

„Dobry łotr” wzbudził akt żalu doskonałego. To taki żal, który wypływa z miłości, a nie np. strachu przed karą, która słusznie należy się za grzechy czy też z miłości własnej – żałuję, bo przez to, że zrobiłem coś złego, straciłem dobre mniemanie o sobie albo w oczach innych ludzi.
Żal doskonały gładzi grzechy powszednie i śmiertelne, jeśli wiąże się z mocnym postanowieniem przystąpienia do spowiedzi św., gdy tylko będzie to możliwe. W odpowiedzi na żal doskonały wzbudzony w chwili śmierci, gdy nie ma możliwości skorzystania z sakramentu pokuty, Bóg odpuszcza wszystkie grzechy.

Jeszce raz – dla dobrego zrozumienia
Odpuszczenie grzechów, jak wiadomo, zyskujemy w sakramencie pokuty i pojednania. Najlepiej byłoby więc chwilę przed odejściem z tego świata świadomie i dobrze wyspowiadać się. Ale wiadomo również, że większość z nas takiej szansy mieć raczej nie będzie. Co zatem robić w sytuacji, gdy człowiek wie, że za chwilę przyjdzie mu się pożegnać z tym światem, i jest również świadomy, że jego sumienie obciążają grzechy?
W takich sytuacjach ratunkiem może być żal doskonały. Gładzi grzechy powszednie, lekkie, a w niektórych przypadkach także grzechy ciężkie, śmiertelne.
Na czym polega? Krótko wyraża go strzelisty akt skruchy, którego zwykle uczy się każde dziecko podczas przygotowania do I Komunii św.: „Ach żałuję za…”
To więc żal, którego motorem jest miłość, a nie np. strach przed karą, która słusznie należy się nam za grzechy, czy umiłowanie prawdy lub wstręt do fałszu.
Nawet gdyby jednak udało nam się wzbudzić doskonały akt żalu, to pozostaje jeszcze jeden warunek do spełnienia, aby uzyskać od Pana Boga odpuszczenie grzechów ciężkich. Jak przypomina katechizm Kościoła, musi być z nim złączone „mocne postanowienie” przystąpienia do spowiedzi św., gdy tylko stanie się to możliwe.

Gdyby więc przeszkoda w przystąpieniu do kratek konfesjonału ustała, człowiek powinien jak najszybciej przystąpić do spowiedzi i wyznać przed kapłanem te grzechy, za które żałował.

MODLITWY POKUTNE O ODPUSZCZENIE GRZECHÓW

Wszechmogący, wieczny Boże Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; Okaż mi Twoje miłosierdzie, odpuść grzechy, które niepokoją moje sumienie, i udziel mi również to, o co nie ośmielam się prosić. Odpuść, proszę Cię, Panie, moje winy i w miłosierdziu Twoim uwolnij mnie z niewoli grzechu, w którą popadłem wskutek swoich ułomności. Wysłuchaj łaskawie, proszę Cię, Panie, moją modlitwę wyzwól mnie z więzów grzechu i zachowaj od wszelkiej przeciwności. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

AKT ŻALU

Ojcze miłosierdzia, czym odpłaciłem Tobie za Twoją miłość? Grzechami, zaniedbaniem, niewdzięcznością. Obym był nigdy nie zgrzeszył! Żałuję z całego serca za wszystkie grzechy,
którymi obraziłem Ciebie, mojego Stworzyciela i Odkupiciela. Żałuję, że znieważyłem Ciebie, Dobro najwyższe i najgodniejsze miłości. Żałuję, że zmarnowałem zasługi męki mojego Zbawiciela i zdeptałem Jego Krew za mnie przelaną. Żałuję, że obraziłem sprawiedliwość Twoją, Panie, i zasłużyłem na słuszną karę. Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw Tobie. Nie jestem godzien zwać się dzieckiem Twoim. Brzydzę się wszystkimi grzechami moimi i odwracam się od nich. Mocno postanawiam przy pomocy laski Twojej unikać wszystkich grzechów i okazji do nich. Najświętsza Panno, święty Aniele Stróżu mój i moi święci Patronowie, wyproście mi u Boga przebaczenie moich grzechów

ŻAL ZA GRZECHY

Żałuje, Panie Jezu, że obraziłem Cię moimi grzechami. Chcę Ci powiedzieć, że Cię kocham . chcę być zawsze z Tobą. Ach, żałuję za me złości jedynie dla Twej miłości. Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu do poprawy dążącemu. Panie Jezu, przyjmij mój szczery żal za te winy, które przypomniałem sobie w rachunku sumienia i za te, których już nie pamiętam. Chcę naprawdę odrzucić od siebie to wszystko, co nie pozwala mi całym sercem kochać Ciebie i ludzi, moich braci. Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej; odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia; stwórz, Boże we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha

Ks. Proboszcz